No pain, nog gain.

Yogakussentjes en stofzuigen

Als ik iets ervaar, zal het dit zijn. De eerste dag op de yogastage zei de leraar ‘this is not yoga hotel’ en dat is intussen bewezen. Les van 6u tot 20u met pauzes, onder andere om de yoga ruimte te stofzuigen (mensen die mij niet kennen: ik haat kuisen) en dat 6 dagen op 7. En tijdens de les, zitten we op de yogakussentjes. Als je denkt dat het comfortabel zit, mis poes. Ik voel na bijna 30 uur zo te zitten, mijn knieën niet meer. Maar het betert, ik denk dat ik morgen weet hoe ik het die hele meditatie van 30 minuten volhoud zonder te wisselen. De 3 uur theorie erna, moet ik zien. Beetje bij beetje.

Zintuigen

En over het eten wordt ook wel wat geklaagd en ik geef ze geen ongelijk. Maar het draait hier om de inhoud. In de lezing van vandaag ging het over de beheersing van de zes zintuigen. Eten is om ons goed te voelen, maar eens we teveel genieten, wordt het intellect uitgeschakeld. Bewijzen genoeg, ‘eentje is geentje’ en morgen spijt. Dus daar heb ik hier voor de volgende weken geen last van. Jochei!

Krop in de keel

Door het strakke schema en de structuur is er weinig tijd om te denken, te missen, maar daarnet had ik het toch even moeilijk. Tijdens de avondles, kwam de dochter van twee van de leraars binnen (geen nood, één van de leraars is een dame, niet speciaals hier), ongeveer Margo haar leeftijd en de krop kwam in de keel. Tijdens het inluiden van de les, rolden er tranen over mijn wang.

Na de les zag ik dat het iets deed met iedereen. Dat het normaal is, beetje loskomen en loslaten. Klaar om hier nog meer op te pikken. Meer groeien op alle mogelijke manieren. Als mama, als vrouw, als Sofie – niet te vergeten 🙂 – als … en ook als yoga docent. Want dat was het idee van deze yogastage.

De evolutie doorheen de weken zou speciaal zijn en op deze manier kan ik het delen. En zelf ook herlezen.