Fabeltje van de lieve kleine vijand

Ik hoorde ooit van Ronald van de Peppel het verhaal over een lieve kleine vijand. Het gaat zo. Je hebt zo iemand, zo iets nodig. Zo iemand op je schouder of er net achter. Zo blijf je alert en neem je niet alles maar ‘for granted’. Je beseft wat er is en dat het je ook zo ontnomen kan worden. Je blijft flexibel en weerbaar. Het verhaal zou komen van Zuid-Amerika. Mijn kleine vijand, zou komen uit China, zo zegt de media. En ik wil hem een brief schrijven, lezen jullie even mee?

“Liefste kleine vijand,

Ik weet niet wat ik eerst moet doen: je bedanken of je verfoeien. Wat je mij bracht bij je aankomst, is bijna niet in woorden uit te drukken en dat ik het woord dankbaarheid ging gebruiken in de eerste zin naar jou, had ik nooit verwacht en kijk. Je richtte een ravage aan en mijn leven werd een rollercoaster, nog erger als tevoren.

Waarom je kwam en wat je doel is en de weerslag dat jij en je broeders hebben op de wereld die er nu is, zullen we even in het midden laten. Ik wil het over ons hebben. Dat moet kunnen nee, je zette mijn wereld zonder boe of ba op zijn kop.

Change management

Ik ben niet vies van verandering en ik sta te springen voor een uitdaging en dat heeft ervoor gezorgd dat je mij niet klein kreeg. Met al je aanpassingen en restricties, met telkens weer de verlenging, wil je mij uitputten en afmatten, maar het lukt niet. ‘Gek genoeg’ zal ik er voor de veiligheid en eerlijkheid toch aan toevoegen.

Door je komst ben ik gedwongen om alles te herdenken en om te zwieren. Iedereen rond mij vreesde het ergste voor mijn droom Kokoro, waar alles rond openheid, warmte en menselijkheid draait. De winkel moest toe, de yoga studio leeg, de massage tafel leeg. Dat was een eerste golf. Iedereen technisch werkloos zetten, was het advies dat ik kreeg van iedereen, maar ik voelde dat dit het moment was om jou te laten zien wat ik in huis had. Om jou te laten zien dat jij de verkeerde had uitgekozen om te kakken te zetten.

En het lukte, meer dan dat trouwens. Niet alleen hielden we stand, we deden het op verschillende vlakken beter dan ik had kunnen dromen. We leerden ook zoveel bij door te durven, te proberen, te vallen, bij te sturen en door te zetten.

Surf baby!

Het doet me ook denken aan één van mijn favoriete quotes “You can’t stop the waves, but you can learn to surf”. Surfen kan ik niet, maar op jouw golven heb ik leren surfen. Ik heb verdomme veel water binnen gehad en er zijn dagen dat het water nog altijd langs mijn wangen naar beneden bengelt.  En dat mag, dat kan (ook helemaal niet anders).

Ik en mijn team – volgende week zijn we zelfs allemaal terug aan de slag – zijn als elastiekjes geweest als het gaat over flexibiliteit, zo ook mijn meisjes. Allemaal door jou, voor jou en wie weet dankzij jou…

Dankzij jou hebben we een Youtube kanaal, sommige filmpjes werden al voor meer dan 300 keer bekeken. Vinne en Laura kennen meer klanten als ooit tevoren want de telefoon staat roodgloeiend. Annelies ging gisteren live op het ‘tv kanaal’ van Cent Pur Cent. We startten Whatsapp groepjes voor mensen die zich ook wouden weren en dat blijkt een bron van positiviteit te zijn, “pas normale”. En onze webshop is beter dan ooit en zwaar door test.

Euh

Dus hier komt het: dank je. Niet voor al wat je afnam en god weet – hier komen de waterlanders! –de dingen die je nooit meer terug geeft, maar wel voor al wat je ons leerde. Je leerde me om te veranderen, om te blijven geloven, om zwak te durven zijn, om rust te nemen, om de natuur in te trekken, om voor mezelf te zorgen, om voor elkaar te zorgen, om imperfectie te omarmen. En om zo meer mensen mee te trekken in deze ‘surflessen’.

Je leerde me dat ik mijn pollekes mag kussen, wel 1000 keer per dag. Voor ons team, Annelies die mogelijk nog meer Corona spieren kweekte dan ik, voor Laura die een excellente zwemmer blijkt te zijn, want met smile blijft ze gaan in elk watertje dat we ze gooien, voor Greetje die een vollenbak wordt ingewerkt.  En voor Vinne die de rollercoaster steeds beter leert inschatten en regelen. We doen het godverdomme fantastisch.

Dankbaar voor mijn dochters die soms de volle laag krijgen en dan weer volle bak knuffels te incasseren krijgen. Ik heb ze beter leren kennen, de pijntjes, de verdrietjes, de humor, de geniepige inzichten om hun zin te krijgen en de warme zachtheid van hun huid die me troost deze dagen als geen ander.

Dankbaar voor alle connecties en mensen die ik mis, dat ik hen heb om te missen. Dankbaar voor de nieuwe elan die je gaf naar onze gezondheid dankzij onze #lockdowndetox. Scherper dan ooit (of toch bijna) blijf ik jou de baas, no worries.

Doe me een plezier, would ya?

Hoe dankbaar ik ook ben voor al wat ik leerde van jou, doe me één plezier: zie deze brief als een bewijs dat ik geleerd heb wat ik kan. Dat het goed geweest is. Hou me wakker, hou me op mijn ‘qui-vive’ maar laat je wurgende greep op mijn en onze wereld los. Het is goed geweest. Lieve kleine vijand:  you made your point.”

En jij?

Dus voor zij die denken dat wij al huppelend door deze crisis geraken – want dat zullen we allemaal! – mispoes. Niemand heeft het simpel en het leven, het overleven, het bijleren is aan de durvers. Verandering is er, die kreeg je in je maag gespiesd, die sloegen ze rond je ogen, die werd letterlijk door je strot geduwd. De vraag is alleen hoe jij ermee om gaat…

Wat leerde jij? Wat besefte jij ondertussen? Ga op zoek naar de Corona spieren die je ontwikkelde of nog vollenbak wil/moet/mag ontwikkelen. En weet dat je het niet alleen doet, hierdoor geraken we alleen samen. #samensterker

Als jij voluit wil gaan om uit je kot te SPRINGEN van zodra we in elkaars armen kunnen springen, hier vind je wat inspiratie.