“Ik lust dat niet!” Hoe vaak heeft iemand met kinderen dat al gehoord? Tot vervelens toe! Je hebt uitzonderingen, maar het merendeel zal begrijpen waarover ik het heb. Eens er gezonde dingen op tafel gezet worden, moet er onderhandeld worden. En als onderhandelen niet helpt, ga je omkopen. En wat gebeurt er dan – als je geluk hebt? Ze smullen ervan omdat ze het heerlijk vinden. Aaarggh! En hoeveel keer ze dit ook meemaken – het van ‘nee bweik’ naar ‘ja lekker!’ – volgende keer is het waarschijnlijk terug prijs.
Als volwassene kan je er niet bij. Proeven, is dat nu zo moeilijk?  Dan weet je direct hoe het zit. Een simpele vraag, een simpel antwoord. En toch, mijn verbazing was groot toen ik de gelijkenis zag met de typische ‘dat kan ik niet’ of ‘dat is niets voor mij’.

Er zijn eindeloze voorbeelden van te vinden, let maar eens goed op. Iemand klaagt van te weinig tijd, je geeft een tip dat jou echt helpt: ‘dat kan ik niet’. Of iemand zegt dat ze maar niet vermagert en jij geeft advies van wat jou hielp: ‘oh, maar dat lukt me niet’. Noem maar op! En viseer niemand, we doen het allemaal, één voor één.
Door te zeggen ‘dat kan ik niet’, wordt de hele conversatie geblokt. Voor je ook maar weet wat iets inhoudt, voor je ook maar weet wat het je kan opleveren, geef je het een stempel en zet je het in de hoek ‘niets voor mij’. Net hetzelfde als dat wat vele kinderen doen als je ze bijvoorbeeld spruitjes geeft. Ze kennen het niet, de gelijkenis met snoep is ver te zoeken, ruikt verdacht – weg ermee! Een zeer menselijke reflex.
Wat we op zo een moment eigenlijk zeggen, is: ‘wil ik niet’ of ‘ik wil het niet eens proberen’ of nog ‘ik wil hier geen tijd voor maken’. Dat klinkt eerlijker. En dan kan je een boeiend gesprek aangaan met ‘waarom wel’ en ‘waarom niet’. Als de winsten die er zouden uit kunnen voortkomen, je aanspreken, kan je toch evengoed eens proberen? Proeven kost niets, toch? Stel dat het helemaal niet zo slecht is en – beter nog – het je voordelen oplevert, waarom blokken we het direct af?

Zo kom je ook uit je comfortzone, leer je nieuwe dingen, doe je dingen anders en dat houdt alles boeiend. Want ‘if you do what you always did, you get what you always got’ zei Einstein ooit. En voor wie eraan zou twijfelen, volgens mij heeft hij gelijk. Wat is er mogelijk als je openstaat voor nieuwe dingen? Wat als we niet alles blokken dat niet in ‘onze rayon’ past? Wat als we eens gingen proeven?
En onder dat motto trokken mijn man en ik vorige zondag naar Dessel voor een workshop van de Wim Hof Methode, gegeven door Tom Stijven van ‘Just Breathe’. Het idee is dat je door ademhaling, focus en beweging veel meer uit je lichaam kan halen, dan je dacht. Je grenzen, zijn helemaal je grenzen niet. Je kan veel meer dan je denkt. Je hele immuunsysteem en je autonome zenuwstelsel, zijn beïnvloedbaar. Een bewijs waar we mee afsloten: ga in een bad met ijs liggen zonder te bibberen of onderkoeld te raken. Ongelooflijk en een echte aanrader!
Getriggerd? Klaar voor een uitdaging in 2016? Alle info op http://www.innerfire